Merhabalar değerli kârîlerim (yeni yetmeler için açıklama, kârî=okuyucu, okur). 12 gün sonra tekrar burada olmak güzel. Yazmayınca unutuyorum, yazınca seviniyorum. Ah ah eskiden buralar ne şenlikti, ne kalabalıktı, ne komşu kapısıydı. Artık bu solan bahçede bülbüllere yer yok, bizim gibi tek tük nesli tükenmiş Anka kuşları yuvayı terk etmiyorlar işte, seyrek de olsa uğruyorlar 😃
Geçen hafta kız kardeşle elden geçirilip yeniden inşa edilen Atakule'yi ziyaret ettik. Yıllar yıllar önce ilk açıldığında ne sükse yapmıştı ama. Ne kadar pahalı mağaza, şık cafe, yeni nesil eğlence merkezi varsa oradaydı. Bodrum kattaki Dreamland çocukların gözdesi idi, az para bayılmadık oyun jetonlarına. Oğlumu eğlendirirken ben de fırt fırt fırtlayan küçük adamların kafalarına tokmakla vurmaya bayılırdım. İçimde bir cani saklıymış meğersem 😃 Ankara'daki ilk donut dükkanı da orada açılmıştı yanılmıyorsam, hiç sevemedim o tatlı mı, tuzlu mu ne idüğü belirsiz yiyeceği. Kulenin tepesine çıkıp Ankara'ya kuş bakışı bakmışlığımız da vardı haliyle, ne görmeyi umuyorsak artık bolca binadan başka. Hoş o zamanlar bu kadar gökdelen cenneti değildi bu şehir, en azından kırmızı çatıların bir estetiği vardı. İlk günlerin ilgisi ve itibarı zamanla kaybolmuş, nikah salonu ve dış cepheye açılan Hacı Bekir dışında yamacından geçerken kafayı çevirmez olmuştuk sonraları, kulesi ise bize tepeden tepeden bakmaya devam etmişti.
Birkaç yıl süren yenileme inşaatının sonunda bu yılın başında yeniden açılışı yapıldı medar-ı iftiharımız Atakulemiz'in. Eh Leylak Ankara'ya gelir de eski dostu ziyaret etmeden döner mi, döner kebap dönmez olsun görmezsem dedim ve taktım koluma kız kardeşi, girdim kapıdan içeri. Görmeyeli epey büyümüş, gelişmiş yavrucak, genç irisi adeta. Pek pırıldak, pek cilalı, pek fiyakalı. Lakin ne mağazalara girmek istedim, ne de vitrinlerine bakmak. Aslında kule satılık değil bakılık olmuş eski bir deyimin tersine. Afili vitrinler, pahalı restaurantlar, şık cafeler ve bütün bunların hepsinden çok adeta fotoğraf çektirilsin diye oluşturulmuş ilginç köşeler. Kaçar mı Leylak'tan poz poz pozlandık, sanırsın sosyete dergisine kapak oluciiiz. Butik konseptleri, restoran konseptleri, cafe konseptleri, sayfaları açılmış kitaplar, salkım salkım sarkan güller, çiçekli çerçeveler, dergi kapakları, hangisini beğenirsen geç önüne, arkasına, ver pozunu. Aslında hepsini buraya koymak isterdim ama kaç saattir uğraşıyorum jfif formatlı fotoğrafları bir türlü jpeg'e çeviremedim, blogger de eklemek istediğim jfifleri yüzüme geri tükürdü. Artık kusura bakmayacaksınız, Atakule'nin terasına çıkıp Botanik Parkı üzerinden Ankara panoraması seyreden Leylak fotoğrafıyla yetineceksiniz 😄
![]()
