Ve bitti, 8 günlük maraton sona erdi, toplamda 21 film + 1 kısa filmle kendi rekorumu kırmış bulunuyorum. Darısı önümüzdeki yıla ve daha güzel filmlere olsun.
Festivalin son günü planlanmış ve biletleri alınmış 3 film vardı gideceğim; "Satıcı", "Ben Daniel Blake" ile "Aşk ve Savaş". Lakin dün festival komitesi Emir Kusturica filmi olan "Aşk ve Savaş"ın gösterimden kaldırıldığını ve yerine Brillante Mendoza'nın "Ma'Rosa" filminin konduğunu duyurmuştu. "Eh" dedik, "gökten ne yağdı da yer kabul etmedi". Durakta 15 dakikaya yakın vasıta bekledikten sonra geç kalacağım düşüncesiyle taksiye binmeye karar verdim. Bu aralar toplu taşım sisteminde yapılacak bir değişiklik nedeniyle otobüs-dolmuş seferleri biraz seyreldi, günlerden pazar oluşu da seyrelmeyi arttırınca kestim umudumu ve gidip taksi çağırı ziline bastım. Taksi bana doğru yaklaşırken üç tane otobüs peşpeşe geçti dersem ne dersiniz. "Kör talih" dedim bindim taksiye, ne yapayım. Mahallemizin durağı, tanıdık sürücüler, gelmiş taksiyi ekip otobüse koşturmayı kendime yediremedim. Her neyse, hâl böyle olunca bu defa da fazla erken gitmiş oldum. Haydi dedim hazır gelmişken parkta yürüyüş yapayım. Lakin öyle sıcaktı ki (Antalya hala yaz, bugün sıcaklık 28 derece idi, nemi de hesaba katarsanız birkaç derece daha ekleyin) sırılsıklam terledim, klimalı salona girince de buz gibi yapıştı üzerimdeki tişört sırtıma. Hasta olmadan atlatırız umarım festival sonrasını. Sonunda salona yerleştik ve film başladı. Asghar Farhadi'nin "Satıcı" adlı filmiydi ve doğrusu çok sevdiğim bir yönetmen olduğu ve İran sinemasına da bayıldığım için merakla bekliyordum.
Farhadi her zamanki gibi çok güzel bir film yapmış. Evleri yıkılma tehlikesi geçirdiği için boşaltmak zorunda kalan tiyatrocu bir karı-koca tanıdıkları aracılığı ile başka bir eve yerleşirler. Ancak eski kiracının eşyaları evin bir odasını işgal etmekte ve boşaltmaya yanaşmamaktadır. Bu nedenle tartışma yaşanır. Buna bağlı olarak evin hanımına bir akşam ağır bir saldırı gerçekleşir. Kadın polise gitmeye yanaşmamaktadır, koca ise işin peşini bırakmaz, olaylar şaşırtıcı bir şekil alır. Asghar Farhadi'nin diğer filmleri gibi doyurucu ve iyi kotarılmış bir filmdi.
İkinci izleyeceğim film başka bir sinemada olduğu için paldır küldür çıktım gösterimin olduğu salondan, koşturarak öbür tarafa geldiğimde filmin başlamasına 20 dakika vardı. İlk olarak "Ma'Rosa" filmine gitmememi öneren arkadaşları dinleyerek gişede bilet değişikliği yaptım ve Hugh Hudson'un "Altamira"sını izlemeye karar verdim. Aceleyle bir tostun yarısını yiyip yarısını çantama attım, bir bardak çaydan 3-4 yudum aldım, tuvalete gittim ve kendimi salona attım. Film başlayana kadar kalan tostu bitirdim ve arkama yaslanıp "Ben Daniel Blake"i izlemeye başladım.
Ken Loach'ıh Altın Palmiye ödüllü filmi beklediğimiz gibi çok güzeldi. Kalp krizi geçirdiği için çalışamayacak duruma gelen Daniel Blake'in sosyal güvenlik sistemiyle cebelleşmesini kah mizahi, kah hüzünlü bir dille canlandırmış Ken Loach ve ortaya şahane bir film çıkmış. Zavallı Daniel bürokrasinin mantıksızlığından öyle çok çekti ki neredeyse bizim ülkemizdeki sosyal sigorta sistemine şükredecektik :)
Günün ve festivalin son filmi son anda izlemeye karar verdiğim "Altamira" idi. Amatör arkeolog Marcelino 9 yaşındaki kızı Maria ile Altamira mağarasındaki bizon resimlerini keşfeder ve bu keşfini yaymaya çalışır. Ancak kilisenin bağnaz yapısı yüzünden tatsız sonuçlar ortaya çıkar. Bir belgesel havasındaki film Altamira mağarasındaki duvar resimleri ve güzel doğa görüntüleri ile ilginçti. Benim ilginçliğim ise Marcelino rolünde Antonio Banderas'ın oynadığını film bitip yazılar akarken keşfetmemdi. Kendimi bu konuda tebrik ederek ayrıldım sinema salonundan. Yarın genel bir değerlendirme yapacağım, Oscar benden soruluyor madem Portakal da benden sorulsun. 8 gündür kafanızı şişirdimse affola...