Daha dün en vahşilerinden birini duyduğumuz kötülükler, sevgisizlikler gitgide ülkeyi ve dünyayı sararken ben ruh sağlığımı ancak sanata ve edebiyata sığınarak koruyabiliyorum. O yüzden bugün benim için "Öykü Günü". Sevginiz ve sevdikleriniz her gün sizinle olsun, hep hayatınızın içinde olsun ama gelin bugün Ferminanım kardeşimin deyimiyle bir "şalanjjj" başlatalım. En sevdiğiniz öykünün ilk paragrafını paylaşalım blogumuzda (tabii abartmamak kaydıyla, 3 sayfalık ilk paragraflar da olabiliyor :) Ben artık "Edirne'nin Köprüleri" ile bıktırdığımı düşündüğüm için bir başka sevdiğim öyküyü, Pınar Kür'den"Bitmiş Zamana Dair"in ilk paragrafını paylaşacağım:
"Ahmet de ölmüş. Bir 'açık artırma' ilanından öğrendim bunu. Bir sızı döndü dolandı yüreğimde. Ahmet değil, tüm o ölümler dizisi değil, içimde birden canlanan bütün bir yaşamaydı o sızıyı salan, biliyorum. Bütün bir yaşama... Oysa o yaşama Nebile Hanım'ın ölümüyle sona ermemiş miydi zaten? Geride kalanlar, Pertev Bey, Beyhan Hanım, Enise abla, o yaşamanın ne kadarını sürdürebilmişlerdi birer birer ölüp gitmeden önce? Şimdi de Ahmet, ellisine varmadan. Varabilseydi ellisine, hatta yüz yaşına, haberim bile olmayacaktı belki-ya da kesinlikle. Bitmişti o yaşama. Çoktan."
Akışı Olmayan Sular/Pınar Kür
Can Yay./1986, 3.bası
Hadi, ne duruyorsunuz, gidip çekin raftan en sevdiğiniz öykünün olduğu kitabı, yazmasanız bile bir kere daha okuyun, ruhunuz güzelleşsin...