Dün başlayıp sürekli yağan yağmur gece fırtına eşliğinde şiddetini arttırdı ve hâlâ da yağmaya devam ediyor. Geceki rüzgar öyle böyle değildi, bir ara apartmanın kökünden havalanıp başka bir mahalleye konacağını bile düşündüm. Çatıya kimin istiflediğini tesbit edemediğimiz onlarca strafor levhanın fırtınanın musikisi eşliğinde gökte ahenkle dansedip sokağın dört bir yanına yayıldığını gördük sabah balkondan baktığımızda. Bir nevi suni kar misali. Gökyüzü grinin en koyu tonuna bürünmüş, pencereden bakınca yüzümü güldüren Beydağları saklambaç oynamaya niyetlenip bulutların arasına gizlenmiş, görünmüyor. Çınar ağacında kalan tek tük yaprak rüzgarın ve yağmurun kendilerini yere indirmesine inatla direniyorlar, çok sürmez onların da zemini boylaması. Hasılı tatsız, güneşle beslenen bünye hafif depresif durumda, en azından elektrikler kesilmedi buralarda, o da olsaydı hapı yutmuştuk.
Hava koşulları eve hapsetti, sıkıntımı gidermek için ne yapacağımı şaşırdım. "Saçında Gün Işığı" bitti, Jhumpa Lahiri ile bu kadar geç tanıştığım için kendimi kınıyorum. Uzun zamandır okuduğum en doyurucu kitaplardan biriydi. Türkçe'de yayınlanın diğer kitaplarını almaya niyetlendim ama baskıları tükenmiş. İmdadıma Nadir Kitap yetişti, "Dert Yorumcusu" ve "Adaş" siparişimin 3. gününde elime ulaştı, okunma sıralarını bekliyorlar.
Dün "Whiplash"ı izledim. Festival sırasında çok beğenilen bir film olmuştu ama ben saatini denk getirememiştim. Gerçekten güzelmiş, azmin zaferi denecek bir olay kurgulanmış, özellikle cazseverlere öneriyorum.
Şimdi bir çanak mısır patlatıp bu kez "Gone Girl"i izlemeye gidiyorum, dileğim yağmurun en azından hafiflemesi. Kalın sağlıcakla...