Minicik demetleri kocaman plastik bir kovaya doldurmuş pazardaki her zaman alışveriş ettiğim çiçekçim. Kaça dedim, demetin boyutuyla ters orantılı bir fiyat söyledi, azıcık pazarlık ettim azıcık kırdı fiyatı. Hepi topu 5 dal nergisle sevine sevine geldim eve. Vazoya koyarken derin bir nefes çektim içime. Ve anladım ki koku hafızası denen birşey var, hiç değişmiyor. Koku burnumdan girerken beynimde oluşan imge Denizli'ye aitti. Ve nergisin kokusu hâlâ özlemle karışık hüzündü...