Antalya güneşle balayını bitirdi, üç gündür gökyüzünde ne kadar su varsa indirdi üstümüze. "Yağ yağ yağmur/Teknede hamur/Ver Allahım ver/Sulu sulu yağmur". Bu tekerlemeyi benim yazmadığıma emin olabilirsiniz, zira yağmurlu havalardan hiç hazzetmem. Gelgelelim toprak benimle aynı fikirde değil, "Ehtiyaç gardaş", diyor, "ben içmezsem siz de içemezsiniz". Haklı, doğru söze ne denir, lâkin bu kadar çılgınca indirmek zorunda mısınız Yağmur Efendi (yoksa Hanım mı?), yağsanız çisil çisil, biz de gitsek usul usul.
Yağmur coşunca balkonu kuşlara tahsis ettik, kendilerini rahatsız etmemek için çıkmıyoruz, zaten çıkılacak durum da yok, yer gök su. Yağmur başladığından beri karı-koca mı, sevgili mi, arkadaş mı olduklarını bilemediğim, sormayı da kendime yediremediğim (Ahlak zabıtası mıyım yahu :) bu kumrusal çift duvara dayalı portatif merdivene taşındılar. Biri üst katta, diğeri bir kat aşağıda oturup dururlar.
O kadar ürkekler ki kapıyı açıp çekemedim fotoğraflarını, anında pırrr! İçerden de ancak bu kadar oldu, perdenin gölgesi vurmuş. Her sabah tabak içinde yemek bırakıyorum balkona, serçelerle birlikte kahvaltı ediyorlar, başka kumruları da bir kanat darbesiyle egale edip uzaklaştırıyorlar. Geçen bahardan bu yana böyle ama hâlâ evcilleşmediler. En ufak harekette kaçıyorlar. Halbuki bunların büyük büyük büyük dedesi Parmaksız Salih öyle fütursuzdu ki balkonda kahvaltı ederken masaya konar, gözümüzün içine baka baka tabağımızdaki peyniri didiklerdi. Kumruların "Z Kuşağı" biraz çekingen oluyor sanırım.
Yağmur eve bağlayınca iyice filmlere sardım, Oscar zamanına kadar izlenmedik kalmasın modundayım. Bugün "Women King"i izledim ve Viola Davis'e bir kez daha hayran oldum.
Şimdi gidip tarhana çorbası pişirmem lazım, şöyle tereyağlı, bol naneli, sarmısaklı ve nohutlu. Bizim buralarda tarhana böyle pişer. Bu havada şahane gider. Ben yerken içine peynir ufalayıp acı biber turşusu da atarım ki of of of! Haydi müsaadenizle...